SM nazywane jest chorobą o tysiącu twarzy. To, że najczęstszym objawem jest zmęczenie, nie oznacza, że wystąpi ono u Ciebie. Istnieje jednak grupa objawów, które są specyficzne dla tej choroby i będą występować częściej niż inne. Należą do nich:

Zaburzenia widzenia – obniżona ostrość wzroku, podwójne widzenie, oczopląs.
Zaburzenia czucia – mogą to być drętwienia, mrowienia, objawy korzeniowe, kłujący ból. Jednym z takich objawów jest tzw. objaw Lermitte’a, który można opisać jako uczucie prądu elektrycznego biegnącego wzdłuż kręgosłupa i kończyn w wyniku ściśnięcia głowy do klatki piersiowej.
Zaburzenia ruchowe – niedowłady, uczucie ciężkości w kończynach
Zaburzenia równowagi i koordynacji
Zmęczenie – występuje u około 90% pacjentów z SM i objawia się utratą energii zarówno fizycznej, jak i psychicznej. Może to być niezależny objaw choroby lub może być związane z depresją, zaburzeniami snu lub utratą siły mięśniowej. Czynnikami wyzwalającymi zmęczenie są wysoka temperatura i wilgotność. Może nasilać inne objawy: depresję, zaburzenia poznawcze lub zaburzenia funkcji motorycznych.
Dysfunkcja zwieraczy – również występuje u około 90% pacjentów z SM. Mogą one charakteryzować się trudnościami w oddawaniu moczu lub stolca, albo przeciwnie – towarzyszyć im nietrzymanie moczu lub stolca. W przypadku ich wystąpienia można zastosować leczenie objawowe. Ważna jest również profilaktyka, czyli ćwiczenie mięśni zwieraczy, np. poprzez ćwiczenia mięśni Kegla.
Spastyczność – jest nadmiernym, nieprawidłowym napięciem mięśniowym i występuje u około 70% chorych. Czynnikami nasilającymi dolegliwości są ból, gorączka, przewlekłe zaparcia i infekcje dróg moczowych. Spastyczność może być leczona farmakologicznie, ale ważna jest rehabilitacja ruchowa i profilaktyka.
Dysfunkcje seksualne – występują średnio u 70% chorych na SM, a objawy są zróżnicowane. Mogą one mieć podłoże biologiczne, psychologiczne lub społeczne. Więcej na ten temat można przeczytać w rozdziale: SM i płeć
Ból – występuje u około 60% chorych na SM i może mieć kilka przyczyn: neuropatyczną, psychogenną, zapalną lub mieszaną. Jego leczenie należy rozpocząć od określenia natężenia i rodzaju bólu. Należy pamiętać, że oceny samego bólu dokonuje zawsze pacjent.
Zaburzenia funkcji poznawczych – występują u około 60% chorych na SM i mogą objawiać się problemami z koncentracją, pamięcią. Jest to trudność w procesie uczenia się i w pracy, więc nie należy jej lekceważyć. Skuteczne metody leczenia to terapia behawioralna, techniki psychologiczne i farmakoterapia. Jeśli podejrzewasz u siebie zaburzenia poznawcze, zgłoś się do neuropsychologa lub psychologa.
Inne częste objawy – depresja, zaburzenia jelitowe, zaburzenia napadowe.

Niewidoczne objawy mogą zakłócać codzienne funkcjonowanie pacjentów z SM i obniżać jakość ich życia w takim samym stopniu, jak objawy widoczne (takie jak problemy z poruszaniem się), ale ponieważ są one tak specyficzne, osoby z ich otoczenia nie zawsze są ich świadome.

Dla osób postronnych, osoba chora na SM z niewidocznymi objawami może wyglądać tak samo jak wcześniej, a jej funkcjonowanie może wydawać się niezmienne. Niewidoczne objawy mogą być również często błędnie interpretowane przez osoby z zewnątrz, które nie są świadome ich istnienia, np. chory na stwardnienie rozsiane, u którego występuje chroniczne zmęczenie, może być postrzegany jako osoba leniwa, a osoba cierpiąca na depresję jako ktoś, kto celowo unika kontaktu ze światem zewnętrznym.

Fundacja Pomóż Walczyć o Życie wspiera osoby chore na stwardnienie rozsiane, poprzez gromadzenie środków w szczególności na leczenie, rehabilitację, poprawę jakości życia i pomoc społeczną. Jeśli jesteś zainteresowany przystąpieniem do bezpłatnego Programu Pomocy Chorym i założenia subkonta, tu znajdziesz wszystkie informacje Subkonta – Pomóż Walczyć o Życie (pomozwalczyc.pl).

Wypełnij formularz zgłoszeniowy